ในชีวิตของผู้หญิง เป็นเจ้าหญิง 20 ปี เป็นราชินี 1 วัน เป็นนางสนม 10 เดือน เป็นแม่นม ทั้งชีวิต
นี่คือทั้งชีวิตของลูกผู้หญิง เธออุ้มลูกไปด้วยทำกับข้าวไปด้วย ซักผ้าไปด้วย เธอใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองของผงซักผ้าปาดเหงื่อที่
ไหล บนใบหน้า และบอกกับตัวเองว่า รอสักวัน เมื่อลูกของแม่โต แม่ก็คงจะได้พักกับเขาบ้างสักที
เมื่อลูกของเธอโตพอที่จะเข้าอนุบาล หลังจากส่งลูกน้อย เธอยังคงไปจ่ายตลาด ซื้อผักทำกับข้าว
เธอกลับมาทำงานที่ค้างไว้ตั้งแต่เช้าจรดบ่าย ตอนอุ้มลูกน้อยกลับบ้าน เธอบอกกับลูกน้อยว่า
หากลูกแม่นั่งรถไปโรงเรียนเองได้ แม่คงจะเหนื่อยน้อยลง แม่คงจะได้พักบ้างสินะ
เธอไม่รู้ ริ้วรอยเริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธออย่ างไม่รู้ตัว เมื่อลูกของเธอเริ่มเรียนในระดับประถม
เธอยิ่งยุ่งมากกว่าเดิม นอกจากงานที่ต้องทำ เธอต้องคอยสอดส่องว่าลูกคบเพื่อนยังไง
เพื่อนคนนั้นของลูกจะเป็นคนดีหรือคนร้ าย? วงเวียนชีวิตของเธอวกไปวนมาอยู่กับที่ทำงาน
ที่บ้านที่โรงเรียน ที่ตลาด ลูกและสามีของเธอ คือ ทางช้างเผือก ส่วนเธอคือโลกทั้งใบ
ผู้หญิง แก่เพราะสาเหตุนี้
เธอรอให้ลูกโต รอให้ลูกจบมหาลัย รอให้ลูกมีงานทำ รอให้ลูกมีครอบครัว รอให้ลูกมีหลาน
เธอบอกกับตัวเอง รอสักวันฉันคงได้สบาย เวลาเป็นผู้พรากความอ่อนเย าว์ของเธอไป
เหลือทิ้งไว้แต่รอยเหี่ยวย่น ไฝ ฝ้า กระ ผมที่ขาวโพลน เมื่อลูกเติบใหญ่ ออกเรือนจากไป เ
หลือไว้แต่แม่ผู้ชรา มาบัดนี้เธอได้แต่ถอนหายใจ ถึงเวลาแล้วสินะ
ที่ฉันจะได้พักผ่อนบ้างเสียที แต่น่าเสียดาย ฟันเริ่มโยก หูเริ่มตึง ตาเริ่มฝ้าฟาง
คบเขี้ยวของแข็ง ที่ต้องอดกลืนน้ำลายแทนในอดีตไม่ได้
ไม่อาจฟังเพลงเพราะในอดีต ที่แทบหาเวลาฟังไม่ได้ มองอะไรที่สวยงามเป็นภาพเบลอเหมือนกันไปหมด
ไม่เหลือสิ่งที่ศิวิไลซ์ ลูกที่ออกเรือนไป กลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง พร้อมกับเด็กตัวน้อย
เธอเริ่มยุ่งและมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง เด็กน้อยไม่ได้เรียกเธอว่าแม่ แต่เรียกเธอว่า
ย่ าและย าย เธอรักสามี รักลูก รักหลาน รักครอบครัวของเธอ
แต่เธอแทบจะไม่สนใจและรักคนๆ หนึ่งเลย ใครคนนั้น คือใคร? ก็คือตัวของเธอเอง
หญิงสาวเอ๋ย เธอจะรักตัวเธอเองได้เมื่อไหร่? เธอก็ไม่เคยรักตัวเองเลยใช่หรือไม่?
คุณสามีและลูกๆ ทั้งหลาย ควรรักเธอให้มากเข้าไว้ อย่ าปล่อยให้เธอแก่ลงโดยที่คุณไม่เคยดูแลหรือใส่ใจเธอเลย
ที่มา : Rugyim
