เคยมั้ย ไม่ว่าเราทำดีเท่าไร สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่าเลย เพราะสำหรับคนบางคนแล้วนั้นความดีของเราซื้ อ ใจเขาไม่ได้ ทำทุกอย่ างเพื่อหวังให้ทุกคนบนโลกมารักเรา
แล้วสุดท้าย ก็เหนื่อยเปล่า มันเป็นไปไมได้หรอก เพราะใส่ใจมากไป เราจึงทุกข์เองเพราะสงสัยมากไป เราจึงท ร ม า น เอง เมื่อเข้าใจจึงเป็นสุข ปล่อยวางได้จึงเป็นอิสระ
เรามาสู่โลกนี้ ก็เหมือนนักเดินทาง เรื่องราวต่าง ๆ ใช่เราเป็นผู้ตัดสินเรื่องที่ใหญ่ที่สุดของวันนี้ ถึงวันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็กไปเรื่องที่ใหญ่ที่สุดในเดือนนี้ เมื่อเดือนหน้าก็กลายเป็นเรื่องเล่าไปเรื่องเล่าปากต่อปากกัน สุดท้ายก็แค่คำนินทานั่นเอง
เราทุกคนเป็นได้ก็แค่คนในคำนินทา คนในลมปากของคนอื่นไม่ต้องพย าย ามทำตัวให้เป็นที่รักของทุกคน เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยล่ะอยู่กับใครแล้วเหนื่อยใจ เราก็จงถอยออกมาเถอะ บางคนอย ากที่จะเปลี่ยนคนที่เ ก ลี ย ด เราให้หันมาชอบ
เปลี่ยนเป็นเปลี่ยนเวลาไปใช้กับคนที่รักเรา ให้คนที่รักเรามีความสุขดีกว่ามั้ยบางครั้งการทำความดีของเรา ก็ไม่สามารถซื้ อ ใจได้ การทำดีบางทีก็อาจหมายถึง การทำให้ถูกที่การทำให้ถูกคนด้วยนะ อย่ าเสียใจเมื่อเค้ามองไม่เห็นสิ่งที่เราตั้งใจ แต่ให้เราดีใจและภูมิใจดีกว่า ว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว
บางครั้งคนเราก็ชอบคิดว่าการทำดีกับใคร ก็ให้คน ๆ นั้นตัดสินว่าเราดีหรือไม่ที่จริงแล้วที่สุดของความดี มันไม่ได้เท่ากันหรอก เพราะฉะนั้นเราจึงคาดหวังไม่ได้ว่าเราหรือเขาใครกันที่ดีกว่า แต่ให้เราคิดแค่ว่า เราทำดีให้ถึงที่สุดของเราก็พอ
แล้วการจากกันด้วยดี สักวันคงจะรู้ผลแห่งความดีนั้น แต่การจากกันด้วยความเ ล ว ต่อให้นานสักแค่ไหน ความเ ล ว ก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นความดีได้ เลือกใช้เวลาที่มีต่อกันให้ดีที่สุด
ส่วนผลนั้นจงให้เวลาเป็นคนบอก ชีวิตคนเรามันเหมือนรสชาติของกาแฟ มากก็ดี น้อยก็ดี ต่างมีรสขมเข้มก็ดีจืดก็ดี ก็ต่างมีรสชาติ ต่างคนต่างชอบไม่เหมือนกัน จะชงกาแฟให้ถูกปากทุกคนได้อย่ างไรกันปรับอย่ างไรก็ไม่ได้ผล ก็กลับมาเป็นตัวเองดีกว่า อย่ าคาดหวังในการทำความดี หากเราไม่คาดหวังคงไม่ต้องผิดหวัง
ที่มา : นุสนธิ์บุคส์
