“พ่อครับขอยืมตังค์หน่อย”
เสร็จจากงานถึงบ้านเกือบสามทุ่มเข้าไปแล้วเขาเดินเข้าบ้านที่ดูเงียบเหงา เนื่องจากภรรยาเสียชีวิตไปเมื่อปีกลาย ทิ้งลูกชายคนเดียวไว้กับเขาให้หาเลี้ยงลูกตามลำพังดีว่าเจ้าหนูน้อยพอจะช่วยตัวเองได้บ้าง อ า ห า ร ก็กิน อ า ห า ร ปิ่นโตที่ผูกประจำหากินเองได้ทำให้ไม่เป็นภาระมากมายนักเข้ามาในบ้านเหงื่ออาบแก้มยังไม่ทันได้พัก
ผู้เป็นพ่อเห็นหน้าลูกชายวัยซนที่รอรับหน้าเอ่ยปากทัก
” พ่อครับ วันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ ”
“เหนื่อยสิลูกแล้ววันนี้ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ”
ผู้เป็นพ่อตอบเนือยๆพร้อมกับถามต่อด้วยความเคยชิน
“เสร็จหมดแล้วครับคือผมมีเรื่องบางอย่างอยากจะถามพ่อน่ะ
พ่อว่างหรือยังครับ” ลูกชายตัวน้อยถามต่อ
“เดี๋ยวพ่อจะไปอาบน้ำหาข้าวกินข้าวซักหน่อย
แล้วคงจะเข้านอนวันนี้เหนื่อยเหลือเกิน ว่าแต่แกจะถามอะไรพ่อเหรอ”
ผู้เป็นพ่อถามด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
“คือผมอยากรู้ว่าพ่อทำงานได้ค่าจ้างวันละเท่าไรครับ”
ลูกชายถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ
เขาหันมามองหน้าลูกชายพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
แล้วผู้เป็นพ่อแต่ก็ตอบไปว่า
“วันล่ะสี่ร้อย”
“งั้นผมขอยืมตังค์พ่อซักสองร้อยได้มั้ยครับ”
ลูกชายตัวน้อยเอ่ยปากด้วยสายตาวิงวอน
“หาแกว่าไงนะ” ผู้เป็นพ่อขึ้นเสียงด้วยอารมณ์
ก่อนที่จะหันมาพูดกับลูกชายด้วยเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม
” นี่ฟังนะ แกคิดว่าเงินทองหาได้ง่ายๆเหรอ
กว่าพ่อจะได้เงินสี่ร้อยบาท ต้องทำงานเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำ
แต่พอกลับมาถึงบ้านเจอแกรอขอยืมเงินพ่อง่ายๆแบบนี้นี่นะ
แกลองไปคิดดูให้ดีสิว่าแกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้างพ่อถึงจะต้องให้เงินสองร้อยนี่ให้แกยืม”เด็กชายยืนนิ่งมองหน้าพ่อไม่มีเสียงหลุดออกจากปากแต่น้ำตาไหลซึม
ลงอาบร่องแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับห้องตัวเองอย่างซึมเซาหลังจากอาบน้ำเสร็จ แวะเข้าครัวหาข้าวปลากินเรียบร้อย
เขาหยิบ บุ ห รี่ ขึ้นมาจุดสูบ เดินไปที่ระเบียงความรู้สึกเคร่ง เ ค รี ย ด ที่ได้รับมาจากงานนอกบ้าน เริ่มผ่อนคลายคิดไปถึงอดีตที่ผ่านและงานที่ทำมาทั้งวัน แล้วก็ย้อนกลับคิดไปถึงลูกชายตัวน้อย
ลูกเป็นเด็กดีไม่เคยเกเร ไม่เคยเอ่ยปากขอเงินเพิ่มนอกจากเงินค่าขนมที่เขาให้ประจำวันเท่านั้นแต่วันนี้ ทำไมถึงเอ่ยปากยืมเงิน
เมื่อสักครู่เขาเหนื่อยเกินไปหรือ เ ค รี ย ด เกินไปหรือป่าวถึงได้ใช้อารมณ์กับลูกไปอย่างนั้นเมื่อได้คิดเขาดับ บุ ห รี่
แล้วเดินไปที่ห้องลูกชายไฟในห้องนอนดับแล้วเมื่อเปิดประตูเข้าไปเอื้อมมือเปิดไฟในห้องหนูน้อยนอนตะแคงหน้าตา ยังคงลืมจ้องมองมาที่ประตูแก้มที่แนบกับ ห ม อ น ชุ่มด้วยน้ำตาพร้อมเสียงสะอื้นเบาๆอยู่คนเดียว
เขาเดินไปนั่งที่ขอบเตียงมือลูบผมลูกชายเบาๆพร้อมกับเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเครือจุกคอ
“พ่อขอโทษนะลูกเมื่อกี้พ่อเหนื่อยมามากเลยใช้อารมณ์กับลูกมากไปหน่อยจริงๆ ตะกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำว่าลูกอยากยืมเงินพ่อไปทำไม ลูกอาจจะมีเหตุจำเป็นที่จะต้องใช้เงินก็ได้
เงินแม้ว่าจะหาได้ลำบาก ไม่ได้ได้มาง่ายๆแต่ถ้าลูกมีเหตุผลเพียงพอพ่ออาจจะให้ยืมก้อได้เพราะว่าลูกน่ะสำคัญสำหรับพ่อเหนือสิ่งอื่นใดและพ่อรักลูกจ้ะ”
“ว่าแต่ไหนลูกลองบอกพ่อสิว่าลูกอยากยืมเงินสองร้อยไปทำอะไร”ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มองหน้าพ่อนิ่ง ด้วยน้ำเสียงปราณีเต็มเปี่ยมด้วยความรักลูกชายตัวน้อยส่งเสียงสะอื้นจากลำคอ
“พ่อครับ ตั้งแต่แม่ ต า ย ผมเห็นพ่อต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินทุกวันจนไม่ได้พักไม่ได้อยู่กับผมเลยเราแทบไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกันผมเลยค่อยๆ เก็บค่าขนมของผมไว้ตลอดมา
จนถึงตอนนี้ผมเก็บได้สองร้อยบาทแล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อว่าพ่อทำงานได้ค่าจ้างวันล่ะสี่ร้อยผมจึงอยากยืมพ่อเพิ่มอีกสองร้อยให้เป็นสี่ร้อยเพื่อจะได้ใช้เป็นค่าจ้างให้พ่อได้พักได้อยู่กับผมซักวันนึงครับ”
ที่มา : g o t o k n o w
