จะทำอย่างไร เมื่อวันหนึ่งชีวิตเดินทางไปถึงจุดต่ำสุด

ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งดูเหมือนว่า โลกจะยิ่งกลั่นแกล้งเรามากขึ้นเรื่อยๆพี่น้องที่เคยเล่นด้วยกัน ก็มาทะเลาะกันเพราะเรื่องมรดกของพ่อแม่หมาที่อยู่กับเรามานาน ซื่อสัตย์มาก รักเรามาก ก็มาจากไป

เพื่อนที่เคยคบกันมานาน ก็เริ่มห่างเหิน เริ่มนินทาว่าร้ า ย กันเองในกลุ่มคนในที่ทำงานก็ไม่จริงใจ ทั้งที่เราดีด้วยมาตลอดปู่ ย า ตา ย าย ลุง ป้า พ่อ แม่ ก็ค่อยๆ ทยอยจากไปทีละคนสองคน

ลูกที่เคยได้กอด ได้หอมทุกวัน เดี๋ยวนี้ นอกจากจะกอดไม่ได้แล้วยังห่างเหิน ไม่ค่อยจะเชื่อฟัง ดื้อรั้น ติดแฟนคู่ชีวิตที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันตั้งหลายสิบปีตอนนี้เริ่มนอกใจ เริ่มเบื่อบ้ า น เริ่มไม่รักกันเหมือนเดิม

คุณจะรับมือกับเรื่องพวกนี้ยังไง ถ้าไม่ยอมศึกษาธรรมะก็ได้แต่ร้องว่าโชคชะตา ปีชงบ้ า ง อะไรบ้ า ง ฟ้ากลั่นแกล้งบ้ า งจริงๆ แล้วไม่ใช่เลย… บางเรื่องในชีวิตเขาให้เรามีหน้าที่ทำใจยอมรับเพียงอย่ างเดียว

ไม่ใช่ขัดขืน เพราะถึงเราจะฝืนยังไง สุดท้าย..บทสรุปก็ต้องย้อนกลับมาสู่การยอมรับความจริงอยู่ดีธรรมะไม่ได้ช่วยให้ ย ายฟื้น สุนัขคืนกลับมาเพื่อนเลิกนินทา หรือ ลูกไม่ไปแต่งงานแต่ธรรมะ.. จะค่อยๆขัดเกลา จิตใจคุณจะทำให้คุณยอมรับความจริงจากเรื่องนั้นๆ ได้โดยที่ไม่ทุกข์ หรือถ้าจะทุกข์ก็ทุกข์น้อยลง

สิ่งที่เราได้เรียนรู้คือ…คนจำนวนมากที่เดินเข้ามาในชีวิต มาเพียงเพื่อสอนบทเรียนสอนเสร็จเขาก็เดินจากไป ชีวิตไม่ถามเราหรอก ว่าเราพร้อมสอบไหมในบางครั้ง… เราได้บทเรียน แต่เรากลับเหมือนไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย

วางไม่ลง ปลงไม่ตก คิดไม่ออก ลืมไม่ได้ที่ทำให้คนเราเป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้ก็แค่นี้แหละ..!ตอนเป็นเด็ก ร้องไห้แป๊บๆแล้วก็หัวเราะพอโตมาหัวเราะแป๊บๆแล้วก็ร้องไห้ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นคนแปลกหน้า

แต่กลับแปลกหน้ามากเสียยิ่งกว่าคนไม่เคยรู้จักกันอย่ าประเมินคนอื่นว่าทำไมเขาถึงทำอย่ างนี้…?หากคุณไม่ได้รู้ว่าเขาผ่านอะไรมาบ้ า ง…?อย่ าวิจารณ์ใคร ต่อให้เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องเท็จเพราะเราก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาสักเท่าไหร่…!!

น้ำพุสวยเพราะแรงดัน น้ำตกสวยเพราะไม่มีทางถอยบางครั้งการถูกกดดันหรือต้อนให้จนตรอกก็ไม่ใช่เรื่องเ ล ว ร้ า ย เสมอไป เปลี่ยนมุมมองได้ ชีวิตก็โล่งที่หยดน้ำสามารถเซาะทะลุหินได้ ไม่ได้อยู่ที่ความแรงของหยดน้ำแต่อยู่ที่มันหยดอย่ างสม่ำเสมอ!คนเราก็เช่นกัน ต่อให้ตอนนี้ยังไม่เห็นผล หากเลือกที่จะยืนหยัดฝึกปล่อยวาง… สักวันผลลัพธ์ย่อมปรากฏแก่สายตา

ที่มา : ประดิษฐ์ศักดิ์ บุญสิทธิ์ , นุสนธิ์บุคส์