ทุกคนมี “คุณค่าความเป็นคน” เท่าเทียมกัน แม้จะมี “ฐานะ” ไม่เท่ากัน แต่ไม่ว่าเขาจะทำงานอะไร ตำแหน่งเล็ก หรือ ใหญ่ เราทุกคนก็คู่ควรกับการได้รับคุณค่า ได้รับการชื่มชม
และให้เกียรติ ไม่ว่าจะเป็นแม่บ้าน ไม่ว่าจะเป็นยาม หรือจะยิ่งใหญ่เป็นเจ้าสัว เราทุกคน มีสิทธิ และ คุณค่า ความเป็นคนเท่าเทียมกัน ดังนั้น เราต้อง “ให้เกียรติ” กับคนทุกระดับ
ในเส้นทางเดินของชีวิต คุณจะได้พบเจอกับคนหลายประเภท ได้รู้จักและพัฒนาความสัมพันธ์กับคนเกือบทุกระดับ การให้เกียรติ เคารพ ไม่ดูถูกซึ่งกันและกันคือมารยาทพื้นฐานของการเป็นมนุษย์
แม้จะมีคำกล่าวไว้ว่า มีเพียงคนที่ฐานะ การศึกษา นิสัย ใกล้เคียงกันเท่านั้น ถึงจะเดินไปด้วยกันได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เราก็ต้องมีความสัมพันธ์หรือไปข้องเกี่ยวกับคนหลากหลายระดับเหมือนกัน
อย่าดูถูกคนที่ยากจนกว่า เพราะ “เงินตรา” ไม่ใช่ตัววัดคุณค่าของมนุษย์ ถ้าไม่มีเงินแล้ว ทุกคนก็เท่าเทียมกันหมด เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่า เขาเหล่านั้นต้องผ่านอะไรมาบ้าง
บางทีเขาอาจจะต้องเลี้ยงดูครอบครัว หรือต่อสู้อาการ ป่ ว ย ของตัวเองอยู่ก็เป็นได้ “เงิน” ไม่ใช่ตัวแปรสำคัญในการหยิบยื่นมิตรภาพ แต่อยู่ที่จิตใจต่างหาก ที่จะทำให้คนเราอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
อย่าประจบคนรวย เช่นเดียวกันกับการไม่ดูถูกคนจน คุณไม่ควรให้ความสำคัญใครมากกว่าเพียงแค่เพราะเขามีเงินมากกว่า ยกตัวอย่างเช่น การแต่งงาน การเลือกคนที่ร่ำรวยกว่ามาเป็นคู่ครอง
โดยไม่ได้ไตร่ตรองถึงนิสัย ความรู้ และสิ่งอื่นๆ ที่อาจไม่ได้เข้ากันกับเรา จะส่งผลเสียในระยะยาวได้ จำไว้ว่า การไต่ขึ้นยอดด้วยเงินของคนอื่น จะทำให้คุณไม่รู้จักความสุขที่แท้จริง และเวลาที่ชีวิตจอมปลอมจบลง คุณจะไม่เหลืออะไรเลย
ในทางกลับกัน หากคุณให้ความสำคัญกับทุกคน และตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเอง ยืนบนลำแข้งของตัวเองได้ คุณจะพบว่า ความสุขที่แท้จริงไม่ได้ขึ้นอยู่กับเงินทอง แต่อยู่ที่ใจของตัวเองมากกว่า
ในสังคม ทุกคนต่างมีหน้าที่ของตน บทบาทที่แตกต่างนั้นทำให้สังคมและประเทศขับเคลื่อนได้ ผู้มีความฉลาดทางปัญญาย่อมใช้ปัญญาช่วยพัฒนาประเทศ
ผู้มีความสามารถทาง ร่ า ง ก า ย ย่อมใช้แรงกายทำงานเพื่อประเทศ หากมีคนรวยแต่ไม่มีคนทำงาน คนรวยนั้นย่อมอยู่ไม่ได้ หากมีคนจนเป็นผู้ทำงาน แต่ไม่มีผู้จ้างงาน คนจนนั้นย่อมอยู่ไม่ได้ จะมีเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ และขอให้จำไว้เสมอว่า “ไม่ว่าจะมีหรือจนล้วนเป็นคนเหมือนกัน”
ที่มา : f o y u a n
