เคยได้ยินเรื่อง ขอนไม้กับทองคำมั้ย?
ถ้าให้เลือกระหว่าง “ขอนไม้” กับ “ทองคำ” ทุกคนคงจะเลือกทองคำแน่นอนเพราะขอนไม้ไม่มีค่าอะไรเลย แต่ทองคำนั้นมีค่า เป็นที่ต้องการของคนแต่ถ้าลื้อกำลังจะจมน้ำ กำลังตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำเชื่อว่าลื้อต้องการ “ขอนไม้” มากกว่า “ทองคำ” อย่างแน่นอน ลูกค้าของลื้อก็เช่นกัน
บางคนก็เป็นแค่ลูกค้ารายเล็ก ซื้ อของด้วยทีละชิ้น สองชิ้นบางคนเป็นลูกค้ารายใหญ่ ซื้ อขายกันประจำทีละมากๆแต่ถ้าวันหนึ่งลูกค้ารายใหญ่ล้มลง เหลือแค่ลูกค้ารายเล็กที่ยังอุดหนุนลื้อคนที่เป็นลูกค้ารายเล็กรายน้อยของลื้อนี่แหละ ที่ลื้อต้องการที่สุด…เวลาที่ต้องเจอกับวิ ก ฤ ต
ลูกค้ารายย่อยก็เหมือนกับขอนไม้ที่คอยช่วยให้ลื้อผ่านพ้นไปได้เพราะฉะนั้น อย่ามองข้ามความสำคัญของลูกค้าแต่ละแบบลูกค้าทุกคนมีความหมายทั้งนั้น ไม่ควรตัดความสัมพันธ์เพียงเพราะเป็นลูกค้ารายเล็ก
คำสอนจากแป๊ะโรงสี ที่อย ากให้จำขึ้นใจ
– ลื้ออย่ามัวแต่คิดว่ารวยแล้ว แล้วใช้จ่ายเงินแบบฟุ่มเฟือย เพราะในวันที่ตกอับ แค่ร้อยเดียวอาจมีค่ามากมาย
– ลื้ออย่าคิดว่าร่ า ง ก า ยจะแข็งแรง ไม่มีวัน ป่ ว ย ตอนอายุยังน้อย อะไรก็ทนได้
ทำงานไม่มีวันหยุด พอแก่ตัวมา ทำได้นิดเดียวก็เมื่อยไปหมด เหนื่อยง่าย และถ้า ป่ ว ย เมื่อไหร่ กำไรแค่ไหนก็ไม่คุ้ม
– ลื้ออย่ามองข้ามคนที่ด้อยกว่า อย่ามองข้ามลูกค้ารายเล็ก
เพราะวันหนึ่งเขาอาจจะกลายเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเราก็ได้ อย่าหลงตัวเองว่ายิ่งใหญ่
อยู่เหยือคนอื่น ต้องจำไว้ว่า คนรวยหลายคนที่เราเห็น ไม่ได้รวยแต่กำเนิด บางคนก็สร้างมาเองกับมือจากไม่มีอะไรเลย
– ต้นไม้ต้นเดียว ทำไม้ขีดไฟได้หลายก้าน แต่ไม้ขีดไฟแค่ก้านเดียว ก็สามารถ เ ผ า ป่าได้ทั้งผืนป่าเช่นกัน
– ลื้อดูนกสิ… ตอนที่มีชีวิตอยู่ มันจะกิน “ห น อ น” เป็นอ า ห า ร แต่พอมันจากโลกไปแล้ว
มันกลับถูก ” ห น อ น ” กินเป็นอ า ห า ร ไม่มีใครใหญ่กว่าใครไปได้หรอก
– ลื้ออย่าหลงทะนง แล้วคิดว่าจะอยู่สูงได้ตลอดไป เพราะแม้แต่นกที่บินได้สูงที่สุดในโลก
สุดท้ายก็ยังต้องลงมาแตะพื้นเพื่อพักผ่ อ น ดังนั้นจงอย่าไปดูถูกใครเลย
เจ้าจงอย่าประมาท… ชีวิตมีความไม่เที่ยงเป็นแก่นแท้
สังขารไม่เลือกอายุ…. และ ไม่แยแสว่าเจ้าจะเป็นใคร
ที่มา : ฮ ว ง จุ้ ย เ ศ ร ษ ฐี
