ในช่วงที่ผ่านมามีข่าว พ นั ก ง า น โ ด น ป ล ด ก ร ะ ทั น หั นบริษัท เ ลิ ก จ้ า ง หรือ ปิ ด กิ จ ก า ร แบบไม่ทันได้ตั้งตัวเห็นแบบนี้แล้ว ก็ทำให้รู้สึกได้ว่า อะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาและถ้าเรายังไม่ยอมปรับตัว ก็อาจจะทำให้ลำบากในอนาคตได้
ผมได้มีโอกาสรู้จักพนักงานในบริษัทแห่งหนึ่งชีวิตก็เหมือนกับพนักงานคนอื่นๆทั่วไป ที่มีหนี้สิน หนี้ บั ต ร เ ค ร ดิ ต ไว้ผ่อนของที่อยากได้มีเงินใช้แบบเดือนชนเดือน บางเดือนก็ไม่พอใช้
ต้องไปหายืมคนอื่นมาใช้จ่ายไปก่อนเพราะเขามีแนวคิดที่ว่า “ต้องเป็นหนี้ถึงจะมีแรง ก ร ะ ตุ้ น ในการทำงาน”5 ปีแรกของการเริ่มต้นทำงาน จึงต้องอยู่กับการใช้หนี้บัตรอย่างเดียวต้องคอยใช้หนี้ที่ตัวเองได้ก่อไว้ ตลอดการทำงานที่ผ่านมาหลายปี
เมื่อถึงวันหนึ่ง ก็เริ่มรู้สึกว่าทนไม่ไหวกับภาระหนี้สินที่แบกไว้เขาอยากที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ จึงโยนบัตรทุกใบทิ้งหมด คืนรถยนต์ที่ผ่อนมาเป็นปีย้ายออกจากคอนโดหรูเดือนละ 1 หมื่น ไปอยู่ที่ห้องเช่าเล็กๆ เดือนละ 1,200
จากห้องนอนหรูส่วนตัว มีสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อม ก็ต้องมาใช้ห้องน้ำรวมแทนจากเคยกิน สเต็ก ชาบู เดินห้างดูหนังกับเพื่อนๆอยู่เป็นประจำ ก็เลิกไป
เขาต้มไข่ 1 ฟอง ละลายพริกน้ำปลาไปกินที่ทำงาน
กลับมาบ้านลูกชิ้น 1 ไม้ และ ข้าวที่หุงเอง หยอดน้ำดื่มจากตู้กดน้ำหยอดเหรียญเพื่อนที่ออฟฟิตตีตัวออกห่าง เพราะเขาไม่ไปกับสังคมเพื่อนกลุ่มนี้เหมือนเมื่อก่อน
ห่อข้าวกับไข่ต้มมากินที่ทำงาน และกินน้ำฟรีที่บริษัทตกเย็นมา กินลูกชิ้นบ้าง ม า ม่ า บ้าง ไข่เจียวบ้าง เน้นทำกับข้าวกินเองเพื่อจะได้ลดต้นทุนในการใช้จ่ายไปกับการซื้อ อ า ห า ร มากิน
เขาทำแบบนี้เป็นปีๆ จากที่เป็นหนี้ กลายเป็นมีเงินเก็บ 4-5 หมื่นเดือนไหนได้ค่าคอมมากก็ได้เก็บมาก แต่ก็ประหยัดมากขึ้นเขายังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม ห่อข้าวมากิน พักห้องเช่าห้องน้ำรวมจนวันนึงจุดเปลี่ยนชีวิตมาถึง…เขาตากผ้าห่มไว้ แต่กลับโดน ขโ ม ย ผ้าห่ม
เขาไม่ต้องการซื้อผ้าห่ม และชุดเครื่องนอนด้วยเงินสดเพราะที่ผ่านมารู้คุณค่าของ “เงิน” มากขึ้น ว่ามีค่ายังไงเขาจึงได้ตัดสินใจผ่อนผ้าห่ม กับแขกที่แถวห้องเช่า
ในร้านขาย 1,500 แขกให้ผ่อน สบายๆ 300 บาท 10 เดือน พร้อมดอกเบี้ยพอหารมาแล้วก็ตกวันละ 10 บาทเอง เขาจึงตัดสินใจผ่อนผ้าห่มคืนแรกที่นอนใต้ผ้าห่มใหม่ ใจก็ครุ่นคิด ดอกเท่าตัวเลยนี่หว่าจึงเกิดไอเดียขายผ้าห่มเงินผ่อนให้เพื่อนร่วมงาน
เพราะรู้ว่าพนักงานในบริษัทชอบผ่อนของ ไม่ชอบซื้อเงินสดเขาไปร้านขายชุดเครื่องนอน ไปขอแค็ตตาล็อกตัวอย่างเครื่องนอนแบบต่างๆมาเอาไปขายให้เพื่อนในแผนกสั่ง วันเดียวได้เป็นสิบๆชุดดาวน์ 500 ผ่อน 300 บาท 10 เดือน ต้นทุน 1,500 ได้กำไรเท่าบังเลยปากต่อปากไปถึงแผนกอื่นชวนกันมาผ่อนไม่กี่เดือนเขาขายชุดเครื่องนอนในเพื่อนพนักงานนับร้อยชุด
อาจจะมี โ ก ง บ้าง หนีหนี้บ้าง แต่พอคำนวณดูแล้วก็ยังได้กำไรอยู่ดีจากพนักงานธรรมดา ตอนนี้มีเงินให้ผู้จัดการกู้เขามีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นโดยไม่ต้องพึ่ง บั ต ร เ ค ร ดิ ต ได้ชีวิตสะดวกสบายกลับคืนมา มีเงินสด ซื้อรถ ซื้อบ้านแต่เขายังคงทำตัวเรียบง่าย ในการใช้จ่ายเหมือนเดิม
คงเป็นเพราะความเคยชิน และสามารถปรับตัวกับรูปแบบชีวิตแบบนี้ได้ห่อข้าวมากินเหมือนเดิม แต่.. อ า ห า ร ดีกว่าเดิมตามฐานะ จากเป็นหนี้… กลายเป็นมีเก็บเป็นแสน
บทความนี้เขียนให้เห็นถึง…การรู้จักที่จะปรับตัว การรู้จักใช้เงิน ประหยัดอดออมแนวทางการใช้ชีวิต ที่มองถึงสิ่งจำเป็นมาก่อน แบบไม่ยึดติดกับวัตถุในสังคม
ที่คนบอกว่าเป็นของต้องมี ทั้งๆที่บางสิ่งก็ไม่ได้จำเป็นในชีวิตประจำวันเลยอย่าได้มองเรื่องการผ่อนของเอากำไร เท่าตัวของเขา เป็นเรื่องเอาเปรียบคนอื่น
เพราะกู้เงินแบงค์ซื้อบ้าน ดอกก็เท่าตัวเหมือนกัน ให้ดูที่ไหวพริบการพลิกชีวิตของเขาการที่เขากล้าลดฐานะ ลดหน้าตาทางสังคมลงมาบ้าง มันทำให้ชีวิตดีขึ้น
ตอนเขาห่อไข่ต้ม ห่อข้าวมากินที่บริษัท เพื่อนๆร่วมโต๊ะบางคนถึงกับลุกหนีมีซุบซิบบ้าง นิ น ท า บ้าง แล้วเป็นไง สุดท้ายคนเหล่านั้นก็ต้องมากู้เงินเขาใช้
ลองดูที่ตัวเราครับ ดูตอนนี้ อะไรบ้างในชีวิตที่ไม่จำเป็นก็ตัดออกเคยอยู่ห้องเดือนละ 3,500 ลองไปดูห้องพัดลมแถวๆ ที่ทำงานเดือนละ 2,000 ดู ประหยัดไปได้เยอะเริ่มต้นจากเรื่องเล็กๆ ค่อยๆเก็บออมเงินจำนวนเล็กๆ สักวันหนึ่งมันจะเป็นเงินก้อนใหญ่
ในยุคสมัยแบบนี้ถ้าไม่ประหยัดคงอยู่ยาก ถ้าไม่หาอาชีพเสริมก็คงจะไม่รวยหากยังหลงอยู่ในวัตถุตามค่านิยมสังคม จะก่อร่างสร้างตัวก็คงจะลำบากถ้าวันนี้คุณซื้อแต่ของที่อยากได้ วันหนึ่งคุณก็ต้องขายของที่จำเป็นเพื่อความอยู่รอด
อย่าใช้จ่ายเงินจนเกินตัว อย่าอายที่จะทำตัวจน ประหยัดใช้ ประหยัดจ่ายแต่จงอายที่ทำตัวอวดรวย แต่สุดท้ายก็ต้องไปหายืมเงินคนอื่นอยู่ดีอะไรที่ยังไม่จำเป็น ก็ยังไม่ต้องซื้อ มีเงินเหลือมากพอค่อยซื้อ ก็ยังไม่สายไป
อย่าไปแคร์สายตาคนอื่นที่มองเรา เวลาเราเป็นหนี้ ก็ไม่ได้มีใครมาช่วยจ่ายคิดได้ก่อน เก็บออมได้ก่อน ก็รวยได้ก่อน ถ้าทำได้ก็อยู่รอด อยู่ที่ว่าจะทำหรือไม่
ที่มา : b i t c o r e t e c h
