ใครบ้างที่ไม่ถูกนินทาไม่มีเลย คนทุกคนบนโลกใบนี้ ไม่มีใครไม่เคยโดนนินทา ไม่มีใครไม่เคยโดนพูดถึงตอนลับหลังเราต้องรู้จักกฎของธรรมชาติที่เราไม่สามารถ
ควบคุมสิ่งเหล่านี้ได้ “ความผิดหวัง” ”เตี่ย เตี่ยเคยผิดหวังไหม“ ตี๋น้อยเปิดบทสนทนาเตี่ยพับหนังสือพิมพ์ในมือ แล้วหันมามองหน้าตี๋น้อย ”เคยซิ มีใครบ้างเกิดมาไม่เคยผิดหวัง”
”แล้ว เตี่ยเสียใจมากไหม ตอนที่ผิดหวัง” ”ก็แล้วแต่ ว่า หวังไว้มากหรือน้อยไหน“ เตี่ย รินชาจากกาลงในถ้วย รินทิ้ง แล้วรินจากกาอีกครั้ง วิธีการช่างนุ่มนวล จิบชาแล้วหันมาถาม
”ลื้อ ผิดหวังเรื่องอะไร“ ”เปล่า เตี่ย“ ”อย่า โก ห ก เตี่ย ถ้าลื้อไม่ผิดหวัง ลื้อไม่จ๋อยแบบนี้ แล้วก็ไม่ถามเตี่ยแบบนี้ด้วย” ตี๋น้อยก้มมองมือตัวเอง คิดทบทวนว่าควรบอกเตี่ยดีไหม
”บอกมาเถอะ เตี่ยจะเก็บเป็นความลับ” ”ไหนเตี่ยบอกว่า ในโลกนี้ไม่มีความลับไง” ”คิดก็ไม่ลับแล้ว เพราะเมื่อคิดใจเราก็รู้ เราก็เป็นคนพอรู้สึกนึกคิดก็ไม่ลับถ้าลับ
ต้องไม่เคยเกิดแม้ในความคิด แต่เตี่ยหมายถึงว่า เตี่ยจะไม่เอาไปเล่าต่อเป็นความลับของเราสองคน “ ตี๋น้อยนิ่งอีก ”ถ้าไม่เล่า อึดอัดไม่รู้ด้วยนะ“ เตี่ยพูดจบ ทำท่าจะลุก
“เล่า ก็ได้ครับ “ “อ่ะ อย่างนั้นก็เล่ามา“ “คือ อั๊วผิดหวังกับเพื่อน อั๊วบริสุทธ์ใจ จริงใจกับเค้า แต่เค้าไม่ซื่อสัตย์กับอั๊ว เค้าเอาอั๊วไปนินทาลับหลัง” “ไม่มีใครไม่ถูกนินทาตอนนี้
ลื้อก็กำลังนินทาเค้าให้เตี่ยฟังอยู่นี่ไง“ จริงด้วยซินะ “นอกจากนินทาลื้อ เค้าทำอะไรลื้ออีกไหม“ “ก็ไม่มีนะเตี่ย ต่อหน้าอั๊ว เค้าก็ดูปกติ แต่อาจมีห่างเหินบ้าง แต่ก็ยังคุยกันได้อยู่“
เตี่ย มองหน้าตี๋น้อย “เตี่ย สอนให้ลื้อรักษามิตรภาพ นั่นหมายถึงว่าหากวันนี้ เค้าดีกับเราแล้ววันหน้าเค้าห่างเหินนั่นก็ไม่ได้แปลว่า ลื้อต้องโกรธเค้าเค้าห่างเพราะเค้ามีเหตุผลของเค้า
เราเองก็เฉยเสียต่างคนต่างมีชีวิตของตนเองแต่ก็รักษามิตรภาพที่เคยมีให้กันไว้ โดยการไม่พูดถึงเค้าใน แ ง่ ร้ า ย กับคนอื่น ไม่โกรธและกลับมามองที่ตัวเองว่าเคยทำอะไร
ให้เค้ารู้สึกไม่ดีจนห่างเหินจากเรา” ”ครับ เตี่ย“ ”แต่ถ้าคบกัน แล้วเค้า ทำ ร้ า ย จนเราเดือดร้อนเราก็ถอยออกมาลดความสำคัญของเค้าลงจากเพื่อน เป็นเพียงคนเคยรู้จัก
พอเค้าเป็น คนเคยรู้จักเราจะเลิกคาดหวังในตัวเค้าเค้าก็จะหมดความสำคัญ ทางความรู้สึกของเรา” ”เราคาดหวังได้ไหมเตี่ย“ ”ทุกคน ไม่ว่าจะทำอะไรล้วนมีความหวัง
เป็นที่ตั้งอย่างเช่น สั่งข้าวผัดสักจานก็คาดหวังว่ามันจะต้องอร่อย ต้องถูกใจ แต่พอมันไม่อร่อยก็ผิดหวัง” “จริงครับ เตี่ย“ ”การที่ชีวิตมีการตั้งความหวัง ตั้งเป้าหมายนั้น
ไม่ผิดแต่วิธีการในการตั้งความหวังต้องคำนึงถึงความเป็นไปได้ก้าวไปอย่างถูกต้อง และที่สำคัญ ต้องเผื่อใจไว้รับความผิดหวังให้เป็น“ ”มัน ยังไงเหรอเตี่ย อั๊วไม่เข้าใจ”
”ก็คิดง่ายว่า ถ้าหากไม่สมหวังก็ไม่เป็นไร ความหวังใหม่เกิดขึ้นได้ ถ้าใจไม่ท้อ“ “ก็คือ เผื่อใจไว้ทุกครั้งเหรอเตี่ย“ เตี่ยทำท่าครุ่นคิด นิ่งเงียบสักพัก แล้วจึงตอบ
”ตี๋น้อย สมมติว่าหรือหวังว่า การสอบครั้งนี้ ลื้อต้องได้คะแนนเต็มร้อยลื้อต้องลงมือตั้งแต่ ตั้งใจเรียนทบทวนมาก เพื่อให้ความหวังนั้นสำเร็จลุล่วงแต่ถ้าผลออกมา ได้ 95 คะแนน
อีก 5 คะแนนที่หายไปคือความผิดหวังลื้อก็จงให้ความสำคัญ กับ 95 อย่ามัวไปเสียใจกับ 5 เข้าใจหรือยัง “ตี๋น้อยเกือบจะเข้าใจแล้ว เตี่ยคงมองออก จึงพูดต่อ
”อย่างลื้อคบเพื่อน ลื้ออาจจะบอกว่าลื้อทำดีกับเค้าเต็มร้อยแต่เค้ายังไม่ดีกับลื้อลื้อต้องกลับมามองตัวเองว่า คำว่าเต็มร้อยของลื้อ มันคือสิ่งที่เค้าต้องการหรือไม่บางครั้งน้ำใจ
ที่ลื้อให้เค้าถ้าเค้าไม่ต้องการ มันก็ไม่ต่างกับการยัดเยียดจะให้อะไรใครต้องดูความต้องการของเค้าด้วยนะ“ ”ครับ เตี่ย“ ”เมื่อรู้จักกัน เราต้องเกรงใจกันยิ่งสนิทยิ่งต้องเกรงใจ
เพื่อรักษาน้ำใจนั้นไว้นานคนเรามีพื้นที่ส่วนตัว ทั้งในการใช้ชีวิตและความคิด แม้คนในครอบครัวเดียวกันก็ยังต้องเหลือพื้นที่ส่วนตัวของกันและกันเอาไว้ถ้าคบกันต่อไปไม่ได้ ก็ถอย”
ตี๋น้อยเริ่มเข้าใจแล้ว ”ถ้าคบกันต่อไปไม่ได้ ก็คิดเสียว่าเราไม่ได้ เ ล วเค้าไม่ใช่ไม่ดี ศีลไม่เสมอกัน ก็ต่างคนต่างอยู่ต่างมีชีวิตเป็นของตนถ้าทำงานหรือวางแผนอะไรไว้แล้วไม่สมหวัง
ก็ถือว่าได้ประสบการณ์ของปัญหามากขึ้นเมื่อชีวิตเกิดปัญหา จงใช้สติแก้ไข แล้วจะเกิดปัญญา” เตี่ยหยุดพูดหันมามองหน้าตี๋น้อย จ้องตา แล้วย้ำเตือนว่า ”ตี๋น้อย
ลื้อจำไว้นะความผิดหวังไม่ใช่เรื่องน่าอับอายแต่ทุกครั้งที่ผิดหวัง ถ้าลื้้อมีสติ ยอมรับนั่นหมายถึงว่าหัวใจลื้อจะเข้มแข็งขึ้นมีประสบการณ์มากขึ้น และคาดหวังผลน้อยลงเมื่อ ล ง ทุ น
ทางความรู้สึกในครั้งต่อไปคาดหวังน้อย ก็ผิดหวังน้อยคาดหวังมาก ก็ผิดหวังมากไม่คาดหวัง ก็ไม่ผิดหวังแล้วถ้าถึงวันที่ลื้อไม่คาดหวังในการคบคน ลื้อจะมีความสุขที่สุด“
เตี่ยพูดจบ ยิ้มให้ตี๋น้อย ตี๋น้อยยิ้มแล้วตอบเตี่ย ในใจว่าตี๋น้อยจะ พ ย า ย า ม ครับ เตี่ยตี๋น้อยจะระลึกไว้ว่าคบคนให้สิ่งที่ดีที่สุดทำงานอย่างเต็มที่ที่สุดและคาดหวัง
ให้น้อยที่สุดสักวัน ตี๋น้อยอาจเดินไปถึงตรงที่ “ไม่หวังอะไรเลย”
ขอขอบคุณ t h m a y a
