คนที่คิดแบบนี้ เรียกว่า “เถ้าแก่”

1.“ชอบหาเงินมากกว่าชอบใช้เงิน”…ถ้าชอบใช้เงินต้องไปเกิดเป็น

ลูกเถ้าแก่เพราะตัวเถ้าแก่ต้องมีนิสัยชอบหา รู้ค่าของเงิน

(ผมชอบคบคนรวย ถ้าคบผิวเผิน คุณจะเห็นแค่เปลือก คือ เห็นว่าเขาใช้เงินยังไง

ถ้าเราใช้เงินตามคนรวย เราจะซวย!! แต่ผมชอบคบถึงแก่น คือ คบจนรู้ว่า

เขาทำงานหาเงินกันยังไง : อันนี้ถ้าเราปรับให้หาเงินตามแบบเขา เราจะรวย)

2.“รับผิดชอบเงินตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อย”…เถ้าแก่ทุกคนต้องบริหาร

รายรับรายจ่ายได้ดี คนสมัยนี้เป็นเถ้าแก่ยากเพราะใช้ชีวิตติดหนี้

ตั้งแต่เริ่มทำงาน…ชีวิตหนี้!!

3.“ชอบทำอะไรแตกต่าง”…ถ้าชอบทำเหมือนคนอื่น อย่าเปิดธุรกิจเลย

มันเหนื่อยเปล่า เถ้าแก่ต้องกล้าทำในสิ่งที่ไม่มีใครทำ ลูกจ้างชอบการแข่งขัน

แต่เถ้าแก่ชอบทำสิ่งที่ไม่ต้องแข่งกับใคร

4.“มีนิสัยให้ก่อนค่อยรับ”…ถ้าเป็นลูกน้อง ต้องการรับก่อนทำงาน

เขามักถามว่า ฉันจะได้เงินเดือนเท่าไหร่ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้แสดงฝีมือทำงานเลย

ส่วนเถ้าแก่จะบอกว่า ชิมก่อน ถ้าไม่ดีไม่ต้องจ่ายเงิน

5.“กล้ามองการณ์ไกล”…คนส่วนใหญ่ชอบมองใกล้เพราะมันดูปลอดภัย

ลูกจ้างรายวัน มองผลตอบแทนสิ้นวัน ได้เงิน 300 บาท ลูกจ้างประจำ

มองผลตอบแทนสิ้นเดือน ได้เงินหลักหมื่น ส่วนเถ้าแก่มองผลตอบแทนธุรกิจ

มองเป็นปี เพื่อเงินหลักแสน หลักล้าน – มองไกล รอได้ เพื่อเงินก้อนใหญ่

6.“พูดได้ขายของเป็น”…ถ้าพูดไม่ได้และขายของไม่เป็น อย่าริเป็นเถ้าแก่

ยกเว้นคุณจะมีหุ้นส่วนที่ทำได้ การทำธุรกิจทุกอย่าง หนีไม่พ้นการขาย

การนำเสนอ การขายฝึกได้ เพราะไม่ใช่เรื่องพรสวรรค์ วิธีเริ่มฝึกนักขายที่เก่ง

คือ เริ่มศึกษาสินค้าที่จะขายให้รู้จริง รู้ลึก รู้กว้าง จากนั้นการขายจะไม่ใช่เรื่องยาก

7.“รู้จักใช้เครื่องทุ่นแรง”…ใช้เครื่องจักร ใช้ลูกน้อง ใช้เทคโนโลยี…ถ้า

เป็นเถ้าแก่แล้วใช้แต่ตัวเองก็ไม่ต่างอะไรกับการเปลี่ยนที่ทำงาน คือ

จากกรรมกรในบริษัทมาเป็นกรรมกรอิสระ (หนักกว่าเดิม)

ลองสำรวจ 7 ข้อที่กล่าวมา เพื่อดูว่าเราพร้อมจะเป็นเถ้าแก่แค่ไหน

ขอขอบคุณ posttoday